காதல் தந்த பரிசு 2

காரில் ஏறி அமர்ந்தவுடன்,நெஞ்சுக்குள் ஒரு படப்படப்பு. சர்வினின் காதலை சொன்ன பொழுது மறுத்தேன். என்னுள் இன்று காதல் பூத்துள்ளது. என் காதலை ஏற்றுக்கொள்வானா? சொல்லமா இல்லை வேண்டாமா?என்று ஒரே குழப்பம்.
" என்ன ஒரே அமைதியாக இருக்க,ஏதும் பிரச்சனையா."
"அப்படி எல்லாம் ஏதும் இல்லை."
"உடம்பு சரியில்லையா.டாக்டர் பார்க்க போலாமா?"
"சர்வின் i'm ok only. don't worried about that."
"ஓகே,tomorrow we go for dinner,shall you follow me?"
"ok,i will follow you,but you the one must paid."
சர்வின் சிரித்துக் கொண்டே அவளின் சிரிப்பை ஒரு கணம் ரசித்தான். திவ்யாவின் வீடும் வந்தது. இருவரும் விடைபெற்றுக் கொண்டனர். ஆனால் சர்வினுக்கு திவ்யா அப்படி இருப்பது கவலையாக இருத்து. எதையும் வெளிப்படையாக பேசும் குணம் கொண்ட திவ்யா எதையோ மறைப்பது போல அவனுக்கு தோன்றியது. அவளை பற்றிய அனைத்தையும் சர்வின் அறிவான். பாசத்திற்காக ஏங்கும் அவளது கண்கள், இழகிய மனம், ஒரு காதலியிடம் அவன் எதிர்ப்பார்ப்பது அனைத்தும்,அவளிடம் உள்ளது.

மறுநாள், 8 மணி அளவில் சர்வின் திவ்யாவை ஏற்ற வந்தான். அப்பொழுது அவள் அவன் கண்களுக்கு தேவதையாக தெரிந்தாள். அவள் அழகை சொல்ல வார்த்தையே இல்லை.
" திவ்யா you look beautiful and cute."
"thank you."
அவள் வெட்கத்துடன் சொன்ன நன்றி அவன் மனதை இன்னும் கொள்ளை அடித்து. அப்பொழுது அவனுக்கு 'வெண்மேகம் பெண்ணாக உருவானதோ' என்ற பாடலே நினைவுக்கு வந்தது. இருவரும் ஒன்றும் பேசவில்லை. மௌனமாகவே பயணம் தொடர்ந்தது. சாப்பிடும் இடமும் வந்தது. ஒரு மேசையில் இருவரும் அமர்ந்தனர். திவியாவுக்கு இன்னும் தான் காதலை எப்படி சொல்வது என்றே தெரியவில்லை. சர்வினே பேச்சை தொடங்கினான்.

" திவ்யா ஏன் இன்று இப்படி dress up பண்ணி வந்தே"
" ஏன் நல்ல இல்லையா? கொடுமையா இருக்க."
" இல்லை மனசு அப்படி இப்படின்னு அலைபாயுது அதனால் தான் கேட்டேன்"

இப்படியே மீண்டும் அவனது கிண்டலும் கேலியும் தொடர்ந்தது." இப்படியே உன்னை கட்டி அணைத்துக் ஒரு முத்தமிட தோன்றுகிறது,ஆனால் என்ன செய்வது" என்று மனதிலேயே எண்ணிக் கொண்டான். அவனது கைத்தொலைபேசி அலறியது."excuse me" சொல்லி அந்த இடத்தை விட்டு சற்றே நகர்ந்தான். திவ்யாவுக்கு என்ன செய்வதென்ற புரியவில்லை. ஒரு சிறிய காகிதத்தையும் பேனாவையும் எடுத்துக் கொண்டு கவிதை எழுதினாள்.

ஆயிரம் இதயம் உன்னை நேசிக்கலாம்
ஆனால் என்னை போல எவரும்
உன்னை நேசிக்க முடியாது..
எப்பொழுது நான் உன்னை
நினைக்க ஆரம்பித்தேனோ,
அப்பொழுதே என்னை
மறந்துவிட்டேன்.

எடுத்த பிறவி முடிந்தாலும்
பிறவி நூறு எடுத்தாலும்
நான் உன்னையே காதலிக்க வேண்டும்.
நீ என்னை தீண்டியதால்
என்னுள் காதல் தீ
பற்றிக் கொண்டது.

" என்ன எழுதிக்கொண்டு இருக்கிறாய்?"என்று எழுதிய காகிதத்தை பிடுங்கினான்.
"அதை இன்னும் முழுமையாக எழுதவில்லை சர்வின் கொடு"என்றாள்.
"wow,nice poem.யாருக்கு இந்த கவிதை,உன் அன்பனவருக்காகவா?"
"தெரியாத மாதிரி நடிக்காதே,அந்த அன்பானவர் நீ தான் என்றும் அந்த கவிதைக்கு சொந்தக்காரன் நீ தான் என்று உனக்கே தெரியாதா?"


தொடரும்..